درسجین روستایی از توابع بخش مرکزی شهرستان ابهر در استان زنجان ایران است. روستای درسجین دارای آب و هوای کوهستانی بوده ارتفاع از سطح دریا ۱۶۸۰ است و در آن محصولاتی باغی مانند: انگور، بادام و گردو کشت می‌شود. از محصولات دیگر این دهستان می‌توان به کشت دیم گندم و جو نیز اشاره کرد.این دهستان به دلیل بافت قدیمی و داشتن شبکه پر پیچ و خم معابر در حال حاضر به عنوان یکی از چند روستای گردشگری استان زنجان انتخاب شده است و در حال حاضر سازمان میراث فرهنگی در حال این روستا می‌باشد.روستای «دَرسِجین» از توابع شهرستان ابهر که پیشنیه تاریخی آن به قبل از اسلام بازمی‌گردد، به دلیل دارا بودن ویژگی‌های شاخص معماری، گویش متفاوت مردمان آن و بهره‌مندی از موهبت‌های طبیعی به عنوان یکی از روستاهای دارای بافت با ارزش در کشور معرفی شده است.
پس از گذر از راه ها به فاصله ۱۵ کیلومتری از شهر ابهر به روستای زیبایی می‌رسیم که از جنوب و جنوب غربی به کوه دربند و از شمال غربی به کوه خلف سار محدود می‌شود.بناهای کاهگلی روستا با ازاره‌های سنگی موجی از صفا و صمیمیت را در ذهن‌ها زنده می‌کند و درختانی که قد علم کردند و از دیوارهای گلی سایه خود را روی کوچه‌های باریک گسترانند، به میهمانان خوش‌آمد می‌گویند.بافت قدیمی و داشتن شبکه پر پیچ و خم معابر، درسجین را در لیست روستاهای گردشگری استان زنجان قرار داده و شهریورماه امسال پروژه ملی بهسازی بافت با ارزش روستای درسجین به طور رسمی افتتاح شد.
هسته اولیه روستا در محدوده میانی آن شکل گرفته و وجود آب فراوان و خاک حاصلخیز سبب شکل‌گیری این روستا شده و با توجه به اینکه منطقه ابهر و نواحی اطراف ابهررود که به زبان محلی ابهرچای نامیده می‌شود، از نخستین زیستگاه‌های انسانی در ایران محسوب می‌شود، روستای درسجین نیز از قدمت طولانی برخوردار است.به گفته علی‌اصغر شرفی، معاون گردشگری میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان زنجان این روستا از بخش‌های مختلفی مانند محله پایین، محله بالا، در قالا(قلعه)، پشت قالا، گول(در زبان محلی به محل جمع شدن آب می‌گویند) و میدان تشکیل شده است.
وجود محله‌های مختلف، میدان‌هایی که محله‌های مختلف را از یکدیگر جدا کرده و مکانی برای تجمع و تعامل مردم است و خانه‌هایی که پنجره‌های ایوان آنها رو به میدان باز می‌شود، نشان از قدمت معماری در این روستای تاریخی دارد.پس از گذر از محله‌های پر پیچ و خم می‌توان روی پیرنشین‌ها (سکوهایی کنار در ورودی خانه‌ها) و نیمکت‌های میدان نشست و نفسی تازه کرد و به تماشای بناهای قدیمی اطراف میدان پرداخت و به صدای روح‌نواز آبهای روان گوش سپرد.گلدان‌های روی طاقچه‌ها و دیوارهای خانه‌ها طراوت و شادابی را در ذهن‌ها زنده می‌کنند و بوی زندگی و نو شدن از آنها ساطع می‌شود و با قدم زدن روی سنگ‌فرش و عبور از کوچه‌ها می‌توان توأمان از موهبت‌های طبیعی و دست‌سازه‌های بشر لذت برد.
جمعیت روستای درسجین بر اساس سرشماری سال۹۰، تعداد ۱۵۰ خانوار با جمعیتی معادل ۴۷۳ نفر گزارش شده و ساکنان روستا از پنج طایفه اصلی و بزرگ دودانگه، قدیمی، عزیزخانی، طاهری و رجبی تشکیل یافته است.فرهنگ این روستا نشات گرفته از قوم بختیاری شیراز است که در برخی موراد از جمله آداب و رسوم با روستاهای اطراف متمایز شده و تکلم اهالی به زبان بختیاری ویژگی منحصر به فردی برای این روستا در یک استان ترک زبان ایجاد کرده است.یکی از ویژگی‌های منحصربه‌فرد روستا وجود چشمه، رودخانه و منابع زیر زمینی آب شیرین است که سبب خنک بودن هوای روستا در تابستان می‌شود و پاییز و زمستان سرد و بهار معتدل وضعیت آب و هوایی حاکم در این روستا است.وجود چشمه و منابع آب دیگر شرایط را برای برای برداشت محصولاتی مانند انگور، بادام و گردو در این روستا فراهم کرده و از محصولات دیگر این دهستان می‌توان به کشت دیم گندم و جو اشاره کرد.بهسازی این روستا شرایط مناسبی را برای بازدید مسافران نوروزی فراهم کرده و به گفته شرفی مکانی به عنوان خانه گردشگر نیز آماده سازی شده است؛ در مجموع محیط این مکان تاریخی و گردشگری را باید از نزدیک دید و از آن لذت برد.