خاطرات شهید طاهر اجاقلو

حاج يدالله اجاقلو پدر طاهر درباره چگونگى شهادت فرزندانش مى‏ گويد:

"در ايامى كه پسرم طاهر از جبهه آمده بود، زنگ خانه به صدا درآمد. طاهر در را باز كرد، پرسيدم كيست؟ پاسخ داد: يكى از رزمنده‏ هاست.

پرسيدم: چكار دارد؟ گفت: كارى ضرورى پيش آمده و بايد به جبهه برويم.

طاهر قبل از رفتن وصيت‏نامه خود را نوشت و روى طاقچه گذاشت و رفت. چند روز بعد عمليات خيبر شروع شد. چند روزى از عمليات نگذشته بود كه مرا به سپاه فرا خواندند. به محض رسيدن، برادر ميرزاعلى رستمخانى رو به برادر مهدى زين‏ الدين كرد و گفت: ايشان پدر طاهر هستند.

مهدى زين ‏الدين جلو آمد، صورتم را بوسيد و گفت: بياييد بيرون قدمى بزنيم! تازه راه افتاده بودم كه گفت: "روحش شاد خيلى شجاعت به خرج داد، بعدها خبر شجاعت هايش مى‏ رسد." اشك از گوشه چشمانم جارى شد.

پرسيدم: كدام يك؟ گفت: روز هيجدهم اسفند (1362) بى‏سيم و تيربار در دستش بود كه از ناحيه پيشانى گلوله خورد.

گفتم: كدام يك، طاهر يا ناصر؟ جواب داد: بعد از مجروحيتش به نزدش رفتم، پرسيدم در چه حالى و شهادت را چگونه مى‏ بينى؟ گفت: شهادت را شيرين ‏تر از عسل مى‏ بينم! و بعد توصيه كرد كه امام و رهبر عزيز را تنها نگذاريد. اين آخرين كلام ناصر بود.

راهی به سمت شهادت

وقتى خبر شهادت ناصر را به طاهر رساندم آنچنان كه عادتش بود، بعد از برنامه ‏ريزى حمله، راهِ خط مقدم را در پيش گرفت. مانع رفتنش شدم و گفتم: هنوز پيكر برادرت بر خاك جبهه است. ولى طاهر گوش نداد و با اصرار به خط مقدم رفت و بعد از 24 ساعت در بيست و دوم اسفند 1362 در جريان عمليات خيبر و در جزيره مجنون بر اثر اصابت تركش به ناحيه كتف و سر به درجه رفيع شهادت نایل آمد."

جنازه طاهر مدتى در منطقه عملياتى باقى ماند و بعد از پايان عمليات به پشت خط انتقال يافت. پيكر شهيدان طاهر و ناصر اجاقلو در گلزار شهدای زنجان مدفون است.

منبع: اداره امور فرهنگی، تبلیغات، هنری و اسناد بنیاد شهید و امور ایثارگران استان زنجا