منطقه حفاظت شده سهرین در شهرستان زنجان واقع شده، وسعت آن در حدود 35 هزار هکتار است. حیوانات و پرندگان این منطقه نیز عبارتند از: آهو، خرگوش، روباه، لاک‌پشت، چهار گونه مار و همچنین پرندگانی مانند انواع کرکس، عقاب طلایی، سهره، زنگوله بال و باقرقره. این منطقه در حوزه روستای سهرین که از روستاهای هدف گردشگری استان زنجان می‌باشد است که در نزدیکی فرودگاه زنجان قرار دارد.
دشت آهو خیز سهرین قسمتی از منطقه حفاظت شده سرخ آباد است که یکی از مناطق با ارزش و به عنوان آخرین زیستگاه آهوان شمالغرب و غرب ایران محسوب می شود.
عرض متوسط این دشت ده تا دوازده کیلومتر و متوسط ارتفاع آن 1650 متر و شیب متوسط دشت سهرین دو تا سه درصد به سمت جنوب غربی است، این دشت جزء یکی از دشتهای مهم استان زنجان است که می تواند در بخش اکوتوریسم پذیرای جذب و جلب گردشگران داخلی و خارجی باشد.
این اکو سیستم دشتی در گذشته از نظر اکولوژیکی به عنوان یک زیستگاه تابستانی و یک کریدور حیاتی در جهت گدار مهاجرتی برای آهوان محسوب می شد و آهوان فلات مرکزی ایران در تابستانها به این دشت مهاجرت می کردند که در سال 1358 جمعیتش بالغ بر سه هزار رأس رسید.
این حیوانات به طور پراکنده از خردادماه تا آذرماه هر سال در این منطقه دیده می شوند اما به علت توسعه راهها، خطوط انتقال برق و گاز و توسعه شهرها و مراکز مسکونی، روند گذر آهوان را مختل و اثرات سوء خود را نمایان ساخت و لزوم حفاظت این منطقه اجتناب ناپذیر شد و در نهایت در بهمن 57 با مصوبه شورای عالی حفاظت محیط زیست در قالب بخشی از منطقه حفاظت شده سرخ آباد تحت مدیریت سازمان حفاظت محیط زیست قرار گرفت.
مهمترین گونه‌های گیاهی منطقه را پیچک، تاتوره، گون، خارشتر، ریش‌بز، گز، درمنه‌دشتی، بومادران، بابونه، کاکوتی، کاروانکش، درمنه ، کلاه میرحسن، پولاف ،ختمی، زرشک، ارغوان، داغداغان، شیرین‌بیان، گلپر و بید تشکیل می‌دهند.
در ارتفاعات این دشت نیز قارچهای خوراکی (دنبلان)، ریواس، کنگر، کاکوتی، آویشن و برخی دیگر از گیاهان که مصارف خوراکی و دارویی می روید که همه ساله تعدادی از ساکنین اطراف را برای جمع آوری این گیاهان به خود جذب می‌کند.
دشت سهرین تنها مأمن و زیستگاه آخرین بازمانده آهوی ایرانی (Gazella subgutturosa) در شمال غرب کشور محسوب می شود و طبق آخرین سرشماری‌ها 1450 راس آهو در این دشت زندگی می کنند.
وحوش و پستانداران دیگری نظیر گرگ، شغال، روباه معمولی، رودک، تشی، گراز، خرگوش و پرندگانی چون باقرقره شکم سیاه، کبوتر چاهی، کبک معمولی، سارگپه پابلند، عقاب طلایی، بحری، دلیجه، انواع چکاوک، زنبورخوار، جغدکوچک، سارصورتی و طرلان علاوه بر این آهوی زیبا در این زیستگاه زندگی می کنند.
اقلیم منطقه از نوع خشک و سرد بوده و دمای متوسط این منطقه 10 سانتی گراد، حداکثر دمای مطلق هوا 38 درجه و حداقل دمای آن 29 درجه سانتی گراد ومتوسط رطوبت نسبی این منطقه سالانه 71 درصد است.
در این دشت 28 روستا با 2727 خانوار و 12 هزار و 852 نفر در این دشت ساکن بوده و ارتباط تنگاتنگی با زیستگاه آهو داردند که از مهمترین آنها می توان به روستای سهرین ، ارمغان خانه ، سارمساقلو ، ینگجه ، وننق ، ولیاران و قره تپه اشاره کرد.
این روستائیان به کارهای کشاورزی ( کشت گندم، جو، نخود، هندوانه و آفتابگردان ) و دامداری ( پرورش گاو، گوسفند، بز و طیور ) و باغداری (سیب و زرد آلو ) به فعالیت مشغول هستند.