طارم یکی از شهرستان‌های هشت گانه استان زنجان است که در سال ۱۳۷۶ به مرکزیت شهر «آببر» تأسیس شد. این شهرستان شامل دو بخش، پنج دهستان و ۱۵۵ آبادی است که ۱۰۲ آبادی آن مسکونی است. این شهرستان از شمال به استان گیلان، از شرق به شهرستان تاکستان استان قزوین از جنوب به شهرستان ابهر و از غرب به شهرستان زنجان محدود است.

شهرستـان ماه نشان در ۱۱۳ کیلومتری شمال غرب شهر زنـجان قرار دارد و شاید نامش کمتر به گوش مسافران این استـان خورده باشد. می‌گویند ماهنشان قدمتی چهار هزارساله دارد .هم اکنون این شهرستان شامل دو بخش (مرکزی و انگوران) دو شهر(ماهنشان و دندی) می‌باشد.

سلطانیه با وسعتی حدود 156 هکتار در ناحیه مرکزی متمایل به غرب استان زنجان، 48 درجه و 48 دقیقه طول شرقی جغرافیایی و 36 درجه و 36 دقیقه عرض شمالی جغرافیایی با ارتفاع 1880 متر از سطح دریا در 40 کیلومتری جنوب خاوری استان زنجان قرار گرفته است.

شهرستان خرم دره با وسعت 407 کیلومتر مربع در 80 کیلومتری شرق زنجان و در میان دره ای پرآب و فرح بخش و سرسبز و در حاشیه رودخانه کبیر واقع شده است. خرم دره همانگونه که از نامش پیداست در دره ای حاصلخیز و در میان باغات و جنگلهای زیبا با چشم اندازی بدیع و فراخ، نگین سبزی است بر انگشتری استان و به دلیل موقعیت ممتاز جغرافیایی، پتانسیل های فراوانی جهت گردشگری دارد.

شهرســتان زنجــان با مرکزیــت شهر زنجان از سه بخش مرکـزی، بخـش زنجانرود و بخش قره‌پشتلو با 13  دهستان تشکیل شده است. تاریخ بنای شهر زنجان را هم زمان با سلطنت اردشیر بابکان دانسته‌اند و در آن زمان، آن را شهین یعنی منسوب به شاه می‌نامیدند. گفته می‌شود که این نام طی قرون و اعصار به زنگان و سپس به زنجان تبدیل شده است.

شهرستان خدابنده در جنوب شرقی زنجان واقع شده است. این شهرستان شامل ۴ بخش (مرکزی، افشار، بزینه رود، سجاس رود) و ۷ شهر می‌باشد. این شهرستان از نظر توپوگرافی، کوهستانی‌ترین و تا حدودی مرتفع‌ترین منطقه استان زنجان محسوب می‌شود.

شهرستان ایجرود در قسمت جنوب غربی استان واقع شده است. بر اساس آخرین تقسیمات کشوری این شهرستان دارای دو بخش به نام‌های مرکزی و حلب و دو شهر به نام‌های زرین آباد (مرکز شهرستان) و حلب و چهار دهستان به نام‌های ایجرود بالا، گلابر، سعیدآباد و ایجرود پایین می‌باشد.

منطقه ابهر و مناطق اطراف ابهر رود، که به زبان محلی «ابهر چای» نامیده می‌شود، از نخستین زیستگاه‌های انسانی در ایران است و از پیشینه تاریخی طولانی برخوردار است. بررسی این مناطق نشان می‌دهد که دره ابهر رود در هزاره دوم پیش از میلاد از رونق قابل توجهی برخوردار بوده است.